Βάζω στοίχημα πως δεν το χεις σκεφτεί ή τουλάχιστον δεν το σκέφτηκες σοβαρά.
Θα μου πεις. Εξαρτάται … Εξαρτάται από το πόσο χρονών είσαι . Γιατί στα 8 σου φοβάσαι μη σε πιάσει αδιάβαστο η δασκάλα και δεν θυμάσαι ποιος ήρωας ήταν στο χάνι της Γραβιάς ο Παπαφλέσσας ή ο Οδυσσέας Ανδρούτσος .
Στα 17 φοβάσαι μη δει η μάνα σου , το σημάδι από το ρουφηκτό φιλί του Κωστάκη στο λαιμό σου .
Στα 30 . Και αν μου πει όχι , τι θα κάνω . Τον αγαπώ , τόσο πολύ…
Στα 40 . Αυτό το πλασματάκι είναι παιδί μου. Αν του συμβεί κάτι δεν θα αντέξω.
Στα 50 , αν είσαι μόνος ,η , αναζητάς την επικοινωνία . Πας εκδρομές , γίνεσαι μέλος σε συλλόγους , κάνεις ταξίδια και ενδιαφέρεσαι και για την τέχνη . Είσαι περιζήτητος και η προσφορά μεγάλη.
Στα 60 , αρχίζεις και κουράζεσαι . Τα λίγα κιλά παραπάνω βαραίνουν και το χειρότερο , φαίνονται όπως και οι ρίζες γκρι στα μαλλιά σου ή στις φαβορίτες και ας λένε πως είναι γοητεία… φίλοι λιγοστεύουν , έχουν τις δουλειές τους , τις οικογένειες τους . Είσαι ακόμη καλοδεχούμενος ,η , έχεις όμως ‘’στίγμα’’ . Είσαι ΜΟΝΟΣ,Η.
Αν δεν κάνεις κάτι σκέπτεσαι , σε λίγο θα είναι αργά.
Και εκείνο το τσεκ απ τι το θελες; Σαν μελοθάνατο σε κοίταζε ο γιατρός του ταμείου σου.
Ε βέβαια τα ξενύχτια οι ταβέρνες τα delivery ‘’συνοδεύονται ‘’ από πίεση, ζάχαρο, κιλά, ουρικό οξύ, τριγλυκερίδια, χοληστερίνη…
Διάβασες και εκείνη τη στατιστική . ‘’ Οι εργένηδες ζουν 10 χρόνια λιγότερο…’’. Έχεις και τον ξάδερφο σου το Γιώργο , που κάθε δεύτερη λέξη είναι για τον εγγονό του , που είπε ατα και το βλέμμα του σε σένα , που υπέκρυβε , Μαγκούφη….
Στα 70 κοιτάζεις τα νεκρώσιμα , κάτω από τον πολυαγαπημένο μας Σωτήρη ετών ….. και σκέπτεσαι. Έχουμε καιρό ακόμα , ή πολύ νέος βρε παιδί μου , ή Ωχ την ίδια ηλικία είχαμε.
Πόσο γρήγορα πέρασε και αυτό το καλοκαίρι , ούτε το κατάλαβα. Πόσα μείνανε άρραγε;
Αλήθεια , τι είναι ο θάνατος ; Ανυπαρξία ή ξεκινά ένα άλλο σενάριο μιας άλλης πραγματικότητας , όπως την περιγράφουν με σιγουριά οι διάφοροι μεταφυσικοί , στοχαστές, μύστες , φιλόσοφοι, θρησκειολόγοι κ.α. Όσο για τους παππάδες , άστο στην κόλαση σε καζάνι σε βλέπω…
Τι λες για όλα αυτά;
Είμαι υπερβολικός ; Μήπως είναι ακόμη χειρότερα;
Μπα τα χειρότερα είναι στο κουτί με το ταχυδρομείο σου. Αποκλείεται φωνάζεις μόλις βλέπεις το λ/σμό του ρεύματος , το νερό , τα κοινόχρηστα, την πρόσκληση για το γάμο της Μαιρούλας με τον Θανάση .
Πάει το τριήμερο στο Παρίσι που λογάριαζες να αποδράσεις , ο λ/σμός δεν βγαίνει…
Κάθεσαι μέσα και ανοίγεις την τηλεόραση και το στομάχι σου σφίγγεται.
Με βλέπω φαντάρο πάλι λες. Από παντού πόλεμος . Αλλάζεις κανάλι, νέες συμφορές . Σήριαλ μαυροφορεμένα . ‘’Σμύρνη καίγεται’’ , ο Πόντος ξεριζώνεται , η βεντέτα στην Κρήτη καλά κρατεί. Πόσο να αντέξεις ; Άνθρωπος είσαι. Να βγεις να ξεσκάσεις .
Και που να πας , καραδοκεί ο Covid . Tι και αν έχεις εμβολιαστεί , εμβολιασμένος ήταν και ο Γρηγόρης και τώρα κοιτάει τα ραδίκια ανάποδα..
Ξαφνικά , κτυπάει το κινητό σου.
- Ποιος είναι ; ρωτάς
- Μη μου πεις με ξέχασες κιόλας;
- Μπα τι έκπληξη είναι αυτή; Πως και με θυμήθηκες Καιτούλα; Τι κάνεις;
- Όλο και Καλύτερα . Εσύ;
Άντε τι να πεις τώρα ; Ας τα λέμε καλά ; Δεν γίνεται , σε έχει γνωρίσει ανέμελο , θετικό , ευχάριστο, αλλά και ‘’αναποφάσιστο’’, για αυτό που ήθελε και έτσι ο Σταύρος προηγήθηκε. Ο Σταύρος όμως αλλαξοπίστησε και η Καιτούλα γύρισε στην παλιά , αλλά δοκιμασμένη συνταγή δηλαδή εσένα.
- Όλο και Καλύτερα και εγώ Καιτούλα , πολύ χαίρομαι που σε ακούω . Αλήθεια
Σαββατοκύριακο την κοπανάμε μέχρι το Γαλαξίδι στο πατρικό μου να φάμε και ψαράκι;
- Λες βρε άτιμο παιδί; Να θυμηθούμε τα παλιά ;
- Θα σε πάρω στις 9 το πρωί , όπως τότε Καιτούλα.
Δυο λεπτά πριν , έψαχνες το κουτί με τα αντικαταθλιπτικά χάπια και τώρα κάνεις σχέδια ‘’πονηρά’’ για το διήμερο. Ντύνεσαι γρήγορα και πας στον κουρέα σου.
- Αν δεν με κάνεις να φαίνομαι 10 χρόνια νεώτερος , δεν παίρνεις ευρώ Μανωλάκη.
- Έρωτας – έρωτας ; Καλό παιδί;
- Πολύ καλό . Τις κομπρέσες σε παρακαλώ και τις μαγικές σου κρέμες , Α και το βοτάνι .
Η ζωή είναι ωραία και ας έχει σκαμπανεβάσματα . Είναι σαν τη θάλασσα στο τέλος γαληνεύει. Τέλος καλό όλα καλά λέει ο λαός.
